Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

Ηλέκτρα

της Βίκυς Στουφή.

Προφανής ο λόγος που αγόρασα το συγκεκριμένο βιβλίο όταν το είδα στην προθήκη.

Σύντομα αποφάσισα να το διαβάσω κι όλας, χωρίς να το μετανιώσω. Ευτυχώς!

Διότι τα πρώτα κεφάλαια με αποσυντόνισαν λίγο, αφού κοιτούσα και ξανακοιτούσα αν είναι εκδόσεις Λιβάνη ή άρλεκιν.
Υπερβολική η σκιαγράφιση της πρωταγωνίστριας Ηλέκτρας, εντάξει το καταλάβαμε ότι είναι όμορφη, τέλεια, ποθητή, πλούσια, λίγο κακομαθημένη διότι κάτι έπρεπε να έχει αρνητικό για να μην τη μισήσεις. Η συγγραφέας έβαλε σχεδόν ότι αρσενικό χαρακτήρα είχε το βιβλίο να την ποθεί.

Αν δεν είχα την σχεδόν ψυχαναγκαστική εμμονή να τελειώνω ό,τι ξεκινώ να διαβάζω θα είχα χάσει ένα ωραίο αστυνομικό μυθιστόρημα με γρήγορη και σφικτή πλοκή, διότι στην αρχή το οδηγούσε προς ένα μελό ρομαντικό ύφος. Είχα αγωνία να δω τι θα συμβεί παρακάτω και υπήρχαν βραδιές που το παράκανα μέχρι να το αφήσω κάτω.

Ευχάριστη έκπληξη του βιβλίου και του είδους που εκπροσωπεί η αναφορά στο θείο στοιχείο με πολύ σεβασμό. Έξυσε πληγές λίγο διότι θα ήθελα να και εγώ να επισκεφτώ το Άγιο Όρος, υπό άλλες συνθήκες βεβαίως.