του Μαρκ Χάντον.
Ένα βιβλίο που μου χάρισαν από το κέντρο Βαβέλ την χρονιά που ήμουν εθελόντρια δασκάλα και κάθε φορά που το ξεκινούσα, κάτι προέκυπτε και το άφηνα.
Φέτος ήταν η σειρά του αλλιώς θα έκλεινε 10ετία στη βιβλιοθήκη αδιάβαστο.
Με λίγα λόγια η υπόθεση:
Πρόκειται για το βιβλίο μυστηρίου που γράφει ο έφηβος Kρίστοφερ Μπουν αφού ανακαλύπτει το νεκρό σκύλο της γειτόνισσας με στόχο να αποκαλύψει το δράστη. Τίποτα το ιδιαίτερο μέχρι στιγμής σαν υπόθεση, διότι στην πραγματικότητα ιδιαίτερος είναι ο ίδιος ο Κρίστοφερ, που μάλλον πρόκειται για έναν αυτιστικό έφηβο υψηλής λειτουργικότητας (ασπεργκερ ίσως;) με ταλέντο στα μαθηματικά. Η εμμονή του να εξηγήσει το μυστήριο παρά τις αντιρήσεις του πατέρα του, τον οδηγεί σε μια απίστευτη περιπέτεια μέχρι το Λονδίνο.
Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το βιβλίο. Ο τρόπος γραφής του Χάντον με έβαλε μέσα στο κεφάλι του πρωταγωνιστή και κατάλαβα τόσα πράγματα για τον αυτισμό, πέρα από ό,τι είχα μελετήσει στο πανεπιστήμιο. Τα δημόσια ξεσπάσματα, η υπερφόρτωση των αισθήσεων σε ένα άγνωστο μέρος, την ντροπή, την απογοήτευση και την εξουθένωση που μπορεί να αισθάνεται ο γονιός ενός τέτοιου παιδιού.
Με δυσκόλεψαν κάποια σημεία μαθηματικής θεωρίας αλλά πού να συγκριθώ με τη μαθηματική ιδιοφυία του Κρίστοφερ.
Εξαιρετικό ανάγνωσμα για όλους τους συναδέλφους!
Ένα βιβλίο που μου χάρισαν από το κέντρο Βαβέλ την χρονιά που ήμουν εθελόντρια δασκάλα και κάθε φορά που το ξεκινούσα, κάτι προέκυπτε και το άφηνα.
Φέτος ήταν η σειρά του αλλιώς θα έκλεινε 10ετία στη βιβλιοθήκη αδιάβαστο.
Με λίγα λόγια η υπόθεση:
Πρόκειται για το βιβλίο μυστηρίου που γράφει ο έφηβος Kρίστοφερ Μπουν αφού ανακαλύπτει το νεκρό σκύλο της γειτόνισσας με στόχο να αποκαλύψει το δράστη. Τίποτα το ιδιαίτερο μέχρι στιγμής σαν υπόθεση, διότι στην πραγματικότητα ιδιαίτερος είναι ο ίδιος ο Κρίστοφερ, που μάλλον πρόκειται για έναν αυτιστικό έφηβο υψηλής λειτουργικότητας (ασπεργκερ ίσως;) με ταλέντο στα μαθηματικά. Η εμμονή του να εξηγήσει το μυστήριο παρά τις αντιρήσεις του πατέρα του, τον οδηγεί σε μια απίστευτη περιπέτεια μέχρι το Λονδίνο.
Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το βιβλίο. Ο τρόπος γραφής του Χάντον με έβαλε μέσα στο κεφάλι του πρωταγωνιστή και κατάλαβα τόσα πράγματα για τον αυτισμό, πέρα από ό,τι είχα μελετήσει στο πανεπιστήμιο. Τα δημόσια ξεσπάσματα, η υπερφόρτωση των αισθήσεων σε ένα άγνωστο μέρος, την ντροπή, την απογοήτευση και την εξουθένωση που μπορεί να αισθάνεται ο γονιός ενός τέτοιου παιδιού.
Με δυσκόλεψαν κάποια σημεία μαθηματικής θεωρίας αλλά πού να συγκριθώ με τη μαθηματική ιδιοφυία του Κρίστοφερ.
Εξαιρετικό ανάγνωσμα για όλους τους συναδέλφους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου